Zapisane

graphics CC0

Tomasz Kucina

całkiem prozaiczny wiersz
2009-
Jankesy na księżycu odnaleźli wodę

w listopadzie Ruskie w Uljanowsku
witali Nowy Rok
wybuchła składnica broni

dokładnie tylu z nas pragnęło sukcesów
ilu kompromitacji marzeń
świat to symetria

nijaka cywilizacja
zbereźnie dążyła do celu
czyli do bylejakości

byliśmy raczej niezdecydowani
a słowo iskrzyło cyklicznie
albo duszne – albo wulgarne

człowiek był – istotą sensu stricte
albo żył bez sensu
zmierzał do fresku – lub palił opony

a później świat
groźnie ożył paradoksem
doli swej końmi nie objedziesz

wiewiórki zwane albinosami
miały swe konta na facebooku
ze szkół wynoszono krzyże

Bogiem ochrzczono spodek
nagminna i histeryczna ipsacja
uniwersalnego wieku

—

31 października 2014 r

Reklama

Słońce Peru

graphics CC0

Tomasz Kucina

canticle do Twojej czapki
którą kupiłaś sama

widziałaś ty kiedy
kochana:

czerwone słońce Peru?

we wiosce pod szczytem Andów
wśród fletni indiańskich wielu?

gdzie plemię metyskie kiczua
raczyło się tarczą z blasków

gdzie lamy kopytem po górach
stukały o szczyt Huascaran

kondory płynęły po chmurach
w czarnobiałych woalach

to słońce czerwone Peru

kąpało się tu w Titicaca
Indianin się śmiał do jeziora

i w one się wstęgą wplatał
z ajeru był jego korab

węzełkiem na sznurku spisane
w koki się liściach ukryło

jak kolorowy baner
ku niebu się czasem wdzięczyło

w cynkach ołowiach i srebrach
wśród alpak owiec i bydła

w dorzeczu rzek Amazonki

na skrzydłach kondorów – na skrzydłach
gdzie z fletni muzyka się sprzęgła

i w siódmym cudzie do świata
w mieście co jest Machu Picchu

ty jesteś me słońce Peru
przerymowaną fikcją
—