Drzewo metafizyczne

 

 

 

 

graphics CC0

Tomasz Kucina

drzewo metafizyczne

genetyka:

z korzenia oraz korony – ten gen
liryczny system motywacyjny z niego treść
a w treści teorematy – kolejne źródła pochodne
w systemach dedukcji słowa względnie uziemionego poety

odżywianie:

ten poeta wrośnięty w glebę pobiera światło
niby niezmienny a jednak rośnie przez wieki
a czym odpalił kolejny wiersz – na jakich oktanach weny
i jakim prawem porusza wehikułem tego zakotwiczonego drzewa?

podświadomość:

bezczynna pustka w transcendencji
więc wszystko jakby poza – ale w ruchu czyli w anaforezach
to układ słoneczny planet – a w nim tego drzewa grawitacja
kolejne punkty odniesienia w całkiem innych podświadomościach

skojarzenia:

jakiś narrator stoi w centrum – oddycha w słowach
bluźni w przyzwyczajeniach wskrzesza metafory – w blasfemii
nagi i bez ruchu jak pień – lecz silnie asocjacyjny
kojarzy znaczenia w pary – gałęzie z liśćmi – korzenie z genami

rozkojarzenia:

zakłócenia – przeskoki – dialogiczność
wszystko co jest antywzorem percepcyjnym
gdzie język dekonstruuje powszechne normy i obyczaje
w systemach ontologii określa byt w fakultatywnych wizjach

odziera drzewo z kory – interlokutor doświadcza bólu
—

Reklama