W windach milczymy

graphics CC0

Tomasz Kucina

a lunonauci wciąż finezyjni. windy-światy
trasy i ludzie
hipotetyczna topologia rodzajem skrótu
codzienna podróż w czasoprzestrzeni
portale-magiczne wormhole
wszerz. wzdłuż. trwa męka tantryczna
zenit bądź nadir. w dół i do góry
na linach platform szklanych biurowców
zerwani w przepaść klinicznym stanem nieważkości
wnikliwe umysły jeszcze senne
numerycznie pasywne. spragnione 
co dobudzi?
baryczna kawa
preparaty ortomolekularne
oddzielna tabletka jodu
pleksiglasowe niebo na ziemi?
księżyc ich szaman sklejonych powiek blednie

wiarą zbiorowa diatryba.
po praniu synaps w drogę!
migreny. czcze poranki. ciała na przełaj
ścieżką na skróty przez koła czasu
sabinka-Luna podmienia lampion
pod lisią czapą sygnalizacyjnych kwazarów
aktywność dosadnie galaktyczna
szumów sterylność komórkowa
a czujny konimetr w pasmie pyłu
zakadzi krągłą Selenkę
podstępnie przyprawi światłem Heliosa
gdy Tyfon wyrwie ścięgna Zeusowi
Helios – to szef wszelkich jasnogromów
odtąd obowiązuje pokorna customizacja
żółć do umysłów
gorzko-gorzko…
ciaśniej do celu

cywilizacyjny gorset
chronicznym korpodopasowaniem
—

---

bonus w trakcie: "W windach milczymy", w czterech strofach, na marginesie
...

Kiedy ci w duszy będzie głośniej
Euterpe zagra na aulosie
w cieniu usłyszysz rymów arię
rozkwita kwiat, w Muzy rozarium
 
Motyl swe skrzydła wolno rozwiera
tam w Nowogródku... i na Seszelach
było i będzie tak samo wszędzie
z rymem w historii, na podorędziu

Może zakwitniesz powiewnym stylem?
nie każdy słowem zbudzi motyla
z nim nie po drodze, mam twardą żyłę
cenię lingwistów, zaciężne szpile

Muzyczne słowa mają znaczenie
lecz nie okrasą mego spojrzenia
zimny jak posąg z kamiennym sercem
dlatego wolę trudne wiersze
--

Reklama