Kobieta na Statui

graphics CC0

Tomasz Kucina

widziałam w was puste oczy. białka [przedskoku]. odwinięte przez nadir. gdzie
ziemi puls jak nerw przez jądro przetlił w ułamku sekundy. byłam widziałam
stoję i czekam. czas wieku. popiersia na pługach cokołów
zredlone czołem czasu. przebrnęłam. owijam w całun mlecznych oczodołów
pajęcza mgła od ptactwa w przelocie grzmi jeszcze. a tam
na dole ja sama broczę w połogu łopotu. pomiędzy szumem a ciszą. wam czuwam
jak tamta ubrana w symbole. na wyspie Liberty opromieniałam świat

ile mozołu. trzysta pięćdziesiąt cztery stopnie. na biegun wiekuisty
creative writing of poems Daniela Bourne’a przenika przez skurcz macicy
piorun rozpruwa deltę korytarz rzeki. nie stałam tam. mentalnie. na skraju
dumnego posągu. nie. to było tylko za wcześnie o jeden parsek do szczęścia

—

Małe nieMadzie

graphics; CC0

Tomasz Kucina

wiersz dedykowany wszystkim porzuconym dzieciom, oraz sumieniu ich rodziców

losowe wyczyny ciężarnych nadużyć. zew krzywd. niepłodu
których się dopuszczono w oknach życia. gdy szła do ludzi
dokładnie wypucowana. schludna. i upuszczona w kocyk

jej matka pielęgnowała marzenie. a potem mały trybik
wykruszył z sumienia decydując o szczęściu które odeszło
i czas mijał. choć przetrwał w ośrodkach potrzeby serotoniny

meduza czochrała włosy gdy z miśkiem córki tupała
w monopolowy zodiak. tymczasem małej podano już zamiar
kaszka na mleku i list do preadopcji. był i protokół

wszystko co ludzkie znaczy karmiące. z gołębich skrzydeł
zero czczych pytań – sekt i bełkotu – rzeczników i detektywów
tylko gołąbek siadał tam co dzień. w oknie wyrodnym sekretu

dyplomatyczny ptak na receptę
egzystencjalny patron kolokwium
dziewiczy. bez zaliczenia

—