graphics CC0
Tomasz Kucina
Minimalni-
wiersz to geometria.
tożsamość czasoprzestrzeni.
był Christo i była Jeanne-Claude
wspólna data urodzin
opakowani w prezent.
kiedy ciebie napiszą. zakryją w ambalażu.
współrzędne i symetryczne
dzieło architektury
zakryte instalacją.
opakowana sekretna
jak miejski budynek. wąwóz. mistyczna wyspa
opatulona na ciele
gzymsem grani konturem
śladu stopy w pobliżu
żaden nie dojrzy motyl.
a jeszcze…
w raju poezji
ty u Kantora.
zaprojektowana na stole
porzucona pozornie
w folderze intymnej kartki
pośród rozpisanego pióra.
u siebie:
stajesz się tylko apatrydką
bez perspektywy.
kształtu. cienia. malatury.
gdy sięgasz
po nałóg w czystej formie.
rozkwitasz
w płatku słowa złożona z liter
wierszem na płaszczyźnie.
życie ci mija
cicho i żałośnie
w monochromii Paolo Uccello
z jednolitej barwy
skrzące i odczynione.
żyjemy w liryce geometrii.
w czystej formie.
a dalej…
u Witkacego na gali
wybudzisz się z koszmarnego snu
i pójdziesz prosto przez siebie
po zaczyn ekscytacji.
ta czysta forma
w sekretnik opakowana
pod paragonem metafizyki
nadaje sens nagim żywiołom.
ucieka od matki natury
z pacynką deformacji
w prenatalną fazę rozwoju.
twe życie fabuła epizodyczna
zawisła
na drzewie z majuskuły.
więc
wierzysz w życie z dużej litery.
są cele wyższego rzędu
niż precyzyjna geometria ciała
chociażby
uczynny krajobraz-palimpsestu
genius loci
pokarm dla ducha
i trzeciej loteryjnej zjawy.
—
przypis autora: oczywiście tekst w pełni fikcyjny, w żadnym wypadku nie należy go utożsamiać do: osób, wydarzeń, czy realnych analiz.
Wiersze ZagonBzu 
Musisz się zalogować aby dodać komentarz.