Fresk 2050

Tomasz Kucina

• krzyk odbił się od fresku duszy
  na wilgotnej elewacji wżery pamięci
  w kompresji każdego człowieka
  okazy i ruch jak u Caravaggio
  Dawid z głową Goliata przepych i barok
  podparta rola zwycięzców na lasce matuzalem
  nie pod pysznym mieczem moralności więcej keszu ciągnie kieszenie do piekieł
• człowiek przytulony do zimnej ściany
  przejmuje bruzdy to scany przemijalności
  pod którą słychać szept alkalicznej zaprawy wapna
  gdyby namalować szablonową duszę?
  skrzyknąć kaskady całej cywilizacji potoki fałszu co zechce
  szemrać od historii ku histerii sztuczne jazy-koryta sukcesu z prądem wody
• klozetowe odchody
  płynie czas czynele z mosiądzu to gwiazdy aparycji
  uderzyć w talerze populi
  jak fresk fotograficzny rola rasy ludzkiej
  stać się kolejną giornatą muralem egoizmu
  tyleż z tego baroku
  byle pozostać na mokrej ścianie sukcesu.

Reklama