Relatywizm-

(tautologiczny anachronizm obyczajowy)

12 prac Heraklesa. „Dżili” ma ogon…

mrówkowiec pożywnych oddechów
plus pilne punkty przenikania

wypruwał żyły
owijał w kłębek
droga do tego labiryntu
kurz uderza o gnaty

lecz dla Safonek
gra w kości skończona!
…
zaręcza:
nie nigdy z nią nie tańczyła
weszły tylko po schodach
i nie był to hormonów taniec
o reflektantki się nie troszcz!
to wiersz o współistnieniu

o zależności bytów
obowiązuje pewna skrótowość

synchronizacja kroków
aliaż ciepełka na poręczy
relatywna egzystencja
wilgoć
resorbująca zelówki
użyto tu lepkich detergentów!

węborek plus szmata z brudną wodą
kobieta na kolanach

nie znamy jej
ma peruwiańskie brwi
dekolt wymagający skupienia
więc ona
również niesuwerenna
pozornie wytrawia ślady kontekstów

kpi perwersyjnym spojrzeniem
wody płodowe w wiadrze! kamerka w podomce

wracamy do modliszek…
zaiste. wszystko tutaj niewspólne
klatka i blokhauz
marmurowe schody
okute wierzeje
tchórzem podszyte na głodzie zbrodni!

planta(gen)etki. od trzeciej cipki-Ryszardy…
kobyłę! kobyłę! królestwo za kobyłę! krzyczą…

doprawdy…
nie ich monarchia za obrok!
królestwo to żółwia i kota!
co zjadł kanarka
lodówki
co pożera prąd! skarpetki!

uzasadnione nurtuje nas pytanie
alegat to – stricte spoza opowieści

corpus delicti
podwójnego wgłębienia
zauważonego przez nie w pościeli
zabawne:
wszystkie drogi
prowadzą do relatywnej obory!

niewierna blednie w stajni Augiasza
Herakles do innej rzeki hetero – wszedł…

bezduszny żywot jego detektywa
————————
* tekst i kontekst wymyślony, wypreparowany na użytek wiodącego wątku wiersza.
* finalna – ostateczna wersja utworu.

*Tekst można interpretować dowolnie, wedle subiektywnych inklinacji, odczuć.

Utwór nie jest prowokacją wobec stylów i form obyczajowości. Jest raczej wypreparowaną autorską groteską na życie bez zasad – w związkach.

Można zinterpretować go np. jak poniżej…

Fikcyjny bohater utworu wynajmuje detektywa, podejrzewając słusznie żonę o zdradę, kobieta żyje w związku pozamałżeńskim monopłciowym. Załóżmy – detektyw może tu być narratorem. Opowiada nam historię tej rodziny. Przy współpracy detektywa z inną agentką (sprzątaczka) odkrywa, że i petent zdradza „ślubną” w związku ale tradycyjnym-heteroseksualnym. Absurdalność sytuacji jest paraboliczna, wynika bowiem z faktu, iż odkrycia zdrady mężczyzny dokonuje właśnie żona sprowadzając kochankę do ich wspólnego mieszkania. To satyra tragikomiczna na obyczajowość ludzi żyjących w związkach bez szacunku do siebie. Sytuacji jakich tysiące. One powszechnie nurtują. Wiersz w żadnym wypadku nie odnosi się do jakichkolwiek personaliów, zdarzeń czy sytuacji. Nie należy więc dokonywać porównań oraz kontekstów. Nie ma też żadnego związku z życiem autora.

—

Tryptyk Vinci-

(erotyk proporcjonalny)

ciało masz posąg, a brwi metaliczne
zerkam przez szpary szyfrów cielesności
kiedy wiruje wino ekstatyczne
przez żyły skały
i czerwone krosty

cała al dente, uda na półtwardo
spojona ze mną przez kielich i nity
po długiej szyi czyta Leonardo
czasem daleko,
a za chwilę bliżej

badam proporcje, człek ja witruwiański
Homo quadratus nad lustrzanym pismem,
migoczą diody, pończochy i paski
pytasz czy wiersz mój
zapachów twych piżmem
—